سرباز شهید محمد رضا قائمی

.سرباز شهید محمد رضا قائمی متولد 1344/05/08 در شهر دولت آباد زاوه بدنیا آمد. مدرک تحصیلی سیکل و ایشان کشاورز بودند

.و در منطقه سومار در سن 21 سالگی در تاریخ 1365/10/10 به شهادت رسیدند و در بهشت عسکری تدفین شدند

.خانواده شهید در حوالی شهر تربت حیدریه سکونت دارند

بسم الله الرحمن الرحیم انا الله و انا الیه راجعون وصیتم را با کلامی از قرآن کریم شروع می کنم هرچند که بنده گمراهی در طی این زندگی سراسر رنج بودم و اکنون جای شرم است که من بتوانم خود را مسلمان وانمود کنم و کلام خدا را بازگو کنم. اما چه کنم که اغلب انسانها زمانی به خود می آیند که با مرگ قدمی فاصله ندارند و در این شرایط سخت و طاقت فرساست که به یاد خدایند زیرا دستشان از همه جا بریده شده و تنها اوست که می تواند نگهدارنده باشد. اما پدر بزرگوارم امیدوارم و می دانم که از روی بزرگواری مرا خواهید بخشید و حلالم خواهی کرد. بلی پدرم اکنون که روزهای آخر زندگانیم را پشت سر می گذارم و در این خلوتکده تنها نشسته ام به یاد روزهای کودکی و جوانی ام می افتم و چه بسا تأسف می خورم که در این مدت چیزی جز دردسر برای شما نداشته ام و هر آنچه بوده زحمت بوده و هیچگاه عصای دستتان نبوده ام. بلی پدر و مادر داغدارم قرار بود که وصیتم را بنویسم هر چند که دستم خالی است و مثل مردمان پولدار نیستم که بخواهم ورثه ام را معلوم کنم اما دعای خیر شما از همه اینها برایم گرانبهاتر است. بلی پدرم بارها در خواب دیدم که به گورستانی رفته ام و چه بسا که آرزو می کردم که پس از مرگم در آنجا به خاک گذارده شوم اما صبح که بیدار می شوم مکان و اسم گورستان را فراموش می کردم و این شاید نشانه ای باشد که حتی خاک نمی تواند جسد مرا در خود جای دهد اما مرا در همان بهشت عسکری دفن نمائید باشد که لااقل شب جمعه ای روحم با دعاهای شما شاد شود. و تو ای مادرعزیزتر از جانم بدان و آگاه باش که رضایت را از دست داده ای. جوانی را از دست دادی که تمام وجودش به گناه آلوده بود و تنها تو هستی که می توانی با دعاهای خود روحم را شاد و قرین رحمت نمائی. بله مادرم چه سفارشها که در خواندن نماز به من نکردی به هرحال مادرم در طی زندگی ام شاید که به کرّات مایۀ ناراحتی ات شده باشم مرا ببخش و شیرت را حلالم کن و برای آمرزش من دعا کن زیرا که خود خجالت می کشم که در برابر خدا بایستم و با این همه گناه از او طلب مغفرت کنم. و راجع به کتابها که شاید فهمیده باشید که در مدت زندگی ام برایم خیلی ارزشمند بود آنها را به نوادگان اهل مطالعه دهید باشد که بعضی از آنها چراغی در فراسوی زندگی آینده شان گردد و دیگر اینکه از اقوام و آشنا و دوست و رفیق حلال بودیم را حاصل کنید و شما ای پدر و مادر گرامیم سعی کنید که مرگم را فراموش کنید هرچند که می دانم سخت است داغ عزیزی را از یاد بردن و نام او را از خاطر بردن. اما چه کنم که سرنوشتم اینطور حکم کرده و ما بازیچه روزگاریم و اگر به اصل برگردیم این خواست خداست. با آرزوی طول عمر برای شما و سایر برادران و خواهرانم همگی شما را بخدای بزرگ می سپارم. فرزند شما محمدرضا قائمی

نظرات