تربت حیدریه | وبسایت رسمی

میراث ارزشمند شهرمان را با اندیشه نواورانه بازسازی می کنیم

تربت حیدریه قطب زعفران جهان، پایتخت ابریشم ایران، مهد نخبگان و فرهیختگان، سرزمین عقیق و طلا، شهر سراها و کاروانسراها، محور اتصال مرکز خراسان بزرگ، دیار پیشتازان و آینده سازان تربت حیدریه است. شهرستانی سرشار از فرصت ها و ذخایر، با کامل ترین سیستم اداری و دانشگاهی، تامین کننده زیر ساخت شهرهای جنوب خراسان رضوی است. منطقه ای با اقلیم های مختلف و جاذبه های گردشگری منحصر به فرد، دارای بیشترین سطح کشت زعفران در دنیا، تامین 86 درصد ابریشم کشور، رتبه اول در انواع تولیدات باغی و زراعی همچون آلو، تولید کننده قالی های دستبافت و فَرت است. اینجا تربت حیدریه است.

میراث فرهنگی

جدیدترین رویدادها

کنسرت محسن یگانه

۱۸ و ۱۹ آبان

سالن ابن سینا - دانشگاه علوم پزشکی

گردهمایی موسیقی ویژه بانوان

23 و 24 بهمن ماه

تالار اندیشه - تربت حیدریه

224,000 جمعیت شهرستان

100,000 کاربر سایت

6 طرح های اقتصادی

13,000+ تعداد مشاغل و اصناف

3,681 کیلومتر مربع وسعت شهرستان

115 تعداد واحدهای تولیدی صنعتی

3 شهرک های صنعتی

9 تعداد واحد های دانشگاهی

63,000,000 تن ذخایر معدنی

12 اماکن تاریخی

10 اقامتگاه های بومگردی

اطلس و آلبوم اقتصادی

مشاهده همه

مجموعه تاریخی فرهنگی قطب الدین حیدر

موزه مردم شناسی

موزه مازاری

موزه مشاهیر

موزه حیات وحش

رباط لاری

حمام حاجی رئیس

خانه حاج رئیس

سرای امین

خانه تاریخی امینی

رودمعجن

روستا حصار

روستا بسک

شهر بایگ

حسینیه برس

مزار بی بی حسنیه

آرامگاه شیخ ابوالقاسم گورکانی

بافت تاریخی روستای سیوکی

منطقه تاریخی دامسک

باغ ملی

پارک کوهستانی پیشکوه

ارتفاعات مل کوه

طبیعت کامه علیا و کامه سفلی

مناطق شکار ممنوع بزمای و ژرف

روستای گردشگری رزگ

روستای گردشگری بکاول

منطقه گردشگری نَسَر

طبیعت صنوبر

آبشار دافی

منطقه گردشگری حاجی بیگی

غارهای نمکی

درختان کهنسال

مزار بوری آباد (امامزاده احمدالرضا)

بوستان ملت (پارک ملت)

شهرستان تربت حیدریه با توجه به شرایط اقلیمی، پهنه جغرافیایی و ظرفیت های علمی و اداری فرصت ویژه ای برای سرمایه گذرای است . شما می‌توانید ضمن آشنایی با بنگاه های اقتصادی ، در طرح های آماده سرمایه گذرای مشارکت کرده و به صورت فردی یا اجتماعی این پروژه ها را تامین اعتبار نمایید.

خبرگزاری تربت

علمی

ورزشی

فرهنگی

اجتماعی

مفاخر و مشاهیر

ارتقای فرهنگ شهرستان تربت حیدریه از دیرباز مهد چهره ها و نخبگان بوده است . همواره در بالاترین سطوح از پژوهشگران علمی، هنرمندان، ورزشکاران و چهره های لشکری و کشوری چهره های تربتی درخشیده اند. در این بخش میتونیم با ایشان آشنا شده ، آلبوم تصاویر آنها را مشاهده و تکمیل نماید و همچنین اگر شما چهره ای می شناسید معرفی کنید.

خدمات شهروندی

مشاهده همه

مدارس

مراکز ورزشی

دانشگاه ها

مراکز رفاهی

مراکز آموزشی

مراکز خرید

مراکز علمی

مراکز درمانی

چهره های ماندگار تربت حیدریه

مشاهده همه

حاج آخوند ملاعباس تربتی

استاد محمد قهرمان

محمدرضا شفیعی کدکنی

محمدمیرزاکاشف السلطنة

سید عبدالحسین نوشین خراسانی

شیخ احمد روح القدس

پروفسور آرمین محسن دانشگر

جلال رفیع

محمود شهابی

حسن تفتیان

کمال تربتی

باباجان حافظ تربتی

مظفر علی تربتی

امیر عاشقی تربتی

علی فیضی تربتی

خواجه ابوالحسن تربتی ملقب به رکن السلطنه

حسین کفری تربتی

اَحْسن الله خان تربتی ملقب به ظفرخان

اسحاق خان قرایی

محمد تربتی

میرزانصرالله تربتی

یوسف تربتی خراسانی

شیخ علی اکبر مجتهدی

مرحوم حاج میرزا علی اکبر امین التجار تربتی

آیت اله سید محمد باقر موسوی مجتهد

محمد حسن سهیلی معروف به «میرزای سهیلی»

عبدالسلام شهابی تربتی

کربلایی مراد جراح

عمادتربتی

علی اکبر گلشن آزادی

آیت الله رجبعلی مروج تربتی

محمدجواد تربتی

شیخ ذبیح الله خسروی

علی اکبر تربتی

دکتر علی اکبر شهابی

مرحوم آیت الله عبدالله امامی

آیت الله حاج شیخ محمد رضا ربانی خراسانی

آیت الله شیخ محمد کاظم ربانی

عمادالدین تربتی خراسانی

محمود تربتی سنجابی

حجت الاسالم صدرالدین ربانی

سیدعلی اکبر بهشتی

محمدحسن حسامی محولاتی

محمد مهدی تهرانچی

ذبیح الله صاحبکار

غلام عباس توسلی

تیمور قهرمان

محمدرضاخسروی

دکتر محمدناصر توسلی زاده

بانو ملک جهان خزاعی

حجت الاسلام سید حسن ربانی

دکتر محمود دهقان طزرجانی

سعید سهیلی

دکتر سید حسن عصمتی بایگی

رضا رفیع

محمد حسن سهیلی معروف به «میرزای سهیلی»؛ 1255ش

در سال 1255 خورشیدی در تربت حیدریه در خانه ی غلام حسین که مردی پرهیزگار بود کودکی به دنیا آمد که نام او را محمد حسن گذاشتند که بعد ها به (میرزای سهیلی) مشهور گردید. محمد حسن زمان طفولیت و کودکی را تحت تربیت و تعالیم پدر و مادر گذراند و در مدت 1 ماه در همان 5_6 سالگی قران مجید را آموخت و بعد به فراگرفتن گلستان و بوستان سعدی و چند کتاب فارسی و همچنین به آموختن نصاب الصبیان و حفظ آن پرداخت و در کمتر از دو سال سواد فارسی را کامل کرد و مقداری از علم صرف و نحو را آموخت و به تحصیل علوم عربی پرداخت و بعد هم به علت ازدواج زود (هنگام در 15سالگی ) ترک تحصیل کرد و به کسب و کاسبی روی آورد. که خود چنین می گوید ضمن اشتغال به کسب و کار متوجه شدم که تحصیالت کوتاه در مدرسه مکفی نیست و در همان دکان عطاری شروع نمودم به تحصیل خلاصة الحساب شیخ بهایی و خلاصةالحساب و هیات که عبارت از همان هیات بطلمیوس باشد و مدتی هم به تحصیل طرز مکاتبات و مراسلات و قباله جات و اسناد و آموختن خط رقوم و غیره پرداخته تا وقتی که به واسطه همین مختصر از همگنان برتری یافته و در شهر به نویسندگی معروف گردیدم

محمد حسـن سـهیلی را می توان عارفی کامل، شـاعری توانا، مبارزی سیاسی و یکی از سخنوران و دانشمندان قرن معاصر به حسـاب آورد. دانشـمند فقید مرحوم محمد حسن سهیلی در سال 1293 (ه_ق) در تربت حیدریه در خانه غلامحسین که فردی مؤمن و متدین و پرهیزگار بود متولد گردید. او به خاندان نبوت و اهل بیت عصـــمت و طهارت عشـــق میورزید. فردی متقی و مؤمن و پرهیزگار بود. وی علاقمند به ادبیات فارسـی و دارای ذوق و قریحه ای سرشار بوده و یکی از چهره های سیاسی، مذهبی، عرفانی و شـاعری توانا به حسـاب آمده اسـت. با عشـق و شـو ری که در جوانی در سـر داشت و خاموش شدنی هم نبود، سخت مشـغول به مطالعه ی کتب شعرا و مقالات عرفا و بیانات متصوفه گردید. با مجاهدت های شبانه روزی و با ریاضت های شرعی و تهجد و شـب زنده داری هایش به تدریج حالی پیدا کرده، به مقاماتی می رسـد که به مرور موفق به سـرودن اشـعاری می شود که متاسـفانه در طول مدت کوتاهی بیشـتر آنها از بین رفته و بیش از چند غزل و قصـیده از یشـان باقی نمانده اسـت. همچنین مثنوی ناقصی به نام بهرام و گل اندام از اوست که قبل از پیدایش مشروطیت شروع به سرودن آن می کند که در زمان مشروطیت و جریان کارهای سـیاسـی نظم آن به تعویق می افتد و بعد از چندی ابیات دیگری به آن می افزاید و کم کم به دسـت فراموشـی سپرده می شــود و مثنوی ناقص و نا تمام میماند. وی در طلوع مشــروطیت به ســمت منشــی در انجمن ولایتی جذب شــده و فعالیت های سـیاسـی خود را آغاز می کند که در اسـتبداد صغیر و به توو بستن بهارستان(مجلس شورای ملی) توسط محمد علی شاه فعالیت هایش به اوج خود رسـید.استاد سهیلی در تربت حیدریه ابتدا دکان سقط فروشی داشت و در طلوع مشروطیت وارد انجمن ولایتی میشود که از فعالیتهای کسبی باز می ماند و به فعالیت های سیاسی می پردازد. پس از انقالب مشروطیت و درگیری استاد با سیاست و تغییر رژیم،استاد سردمدار مشروطه خواهان و یک فرد آزادی خواه بود که بعد تشکیل حزب می دهد و در پرتو تشخیص و نیروی بیان و شـعر و آزادی خواهی، فردی مشـهور و سـر شـناس می شود که خدمات شایانی به فرهنگ و ادب تربت کرده است.محمد حسن سهیلی شاعر توانایی بود که به واسطه بی توجهی، نه غزلیات خود را جمع کرد و نه توفیق به اتمام مثنوی(بهرام و گل اندام ) را داشـت.شـاگرد ایشـان مرحوم گلشن آزادی شاعر و روزنامه نگار، ضمن اینکه می گوید (این بنده تربیت های نخستین شعری خود را مرهون استادی و لطف ایشانم) وقتی که علت جمع نکردن اشعار ایشان را جویا می شود، مرحوم سهیلی چنین می گوید:در جوانی می دیدم غزل سـاختن کاری ندارد و چون همیشه شعر ساختن و زود ساختن در اختیار است حاجت به جمع آوری ندارد ،بعد ها هم که قریحه از فعالیت افتاد و وسـواس پیری و مشـکلات زندگی مانع شـد . آنوقت آدم می بیند که شاعری سهل نیست. مرحوم سـهیلی در مقدمه دیوانش نوشته است:در 14 سالگی روزی گلستان سعدی را می خواندم این قطعه(غرض نقشی است که از ما باز ماند)مرا برانگیخت که باید صـاحب نقشی بشوم و من نیز باید شعری بگویم و همان جا شعری ساختم که این دو بیت از آن غزل است

پروانه وار از غم هجر تو سوختم / از شمع روی تو نبُدی قسمتم جز این

زاهد برو فسانه مخوان و فسون مدم / کز ره نمی توان برد ابلیس ،مخلصین

و چون در 15 سالگی تاهل اختیار کردم برای تامین معاش دکان عطاری باز کرده مشغول کسب شدم

از مثنوی ناقص بهرام و گلندام که به سبک خسرو و شیرین نظامی است در پیش به آن اشاره شد ،استاد تا قبل از مشروطیت حدود هزار بیت آن را می سراید که این دو بیت : نمونه آن است

شبی از هم شکنج زلف وا کن / تماشای دل صد مبتال کن

برافکن از دل عشاق پرده / ببین آن ناوک مژگان چه کرده

و در همان مثنوی در نامه دیگر بهرام به گلندام در غزلی آمده است

صبا بگوی طبیب عاشقان را / مریض عشق را بخشد شفایی

طبیب عشق اگر چه نیک داند / که درد عشق را نبود دوایی

سهیلی عاشقان را در دو عالم / زکوی دوست خوشتر نیست جایی

استاد سهیلی در خاطرات خود از مرحوم حاج شیخ یوسفعلی مجتهد تربتی که مسجد شیخ یوسفعلی خیابان طالقانی بنام ایشان مزین و بنای یادگاری هنوز باقی مانده است، به عنوان مربی و مشوق واقعی خود نام می برد و می گوید اولین قصیده خود را در محضر حاج شیخ یوسف علی در روز عید نوروز و در مجمع عمومی خواندم و چون 14_15 سال بیشتر نداشتم و به نظرم خواندن قصیده در محضر ایشان و حضور جمعی از بزرگان کاری فوق العاده بزرگ می نمود،به زحمتی خواندم که ساختن و سرودن آن قصیده به درجات سهل تر و آسان تر از خواندنش در حضور آقایان بود و طبق معمول آن دوره یک طاقه عبای نائینی به عنوان صله دریافت کردم که با این مطلع شروع می شد

باز بسیط زمین گشت چو خرم بهشت / کرد عیان فرودین موکب اردیبهشت

باغ بهاری وزید بر طرف باغ و کشت / رشته به گوهر کشید خاک به عنبر سرشت

درگذشت مرحوم سهیلی در آن زمان ضایعه ی بزرگی بود که اثری عمیق در روحیه ی دوستان و آشنایانش بخصوص شعرا و خانواده اش به جا گذاشت

از مرحوم میرزای سهیلی چهار فرزند ذکور به جای ماند که یکی از فرزندان برومندش، مرحوم محمد اسماعیل سهیلی و صاحب امتیاز( روزنامه ستاره قطب)، مدیر و مسئول (چاپخانه سهیلی) آن زمان بوده است. در سال 1330چشم استاد دچار ضعف شده و آب می آورد و در سه چهار سال پایان عمر استاد فاقد بینایی می گردد. این عالم عامل، عارف کامل، مبارز و دانشمند محترم، مرحوم محمد حسن سهیلی بعد از 89سال عمر پر برکت در 20آذر ماه سال 1341 (ه_ق) مطابق با دوازدهم رجب سال 1382 (ه_ش) دار فانی را وداع گفت.